I think that everybody who at some point had to say goodbye to a pet, knows the emptiness that is left.
17 years ago I took in my cat Siepie, having just moved out of my parent's house were we always had pets, I could not quite get used to living on my own without a pet, so not long after I got the keys to my very own apartment, I visited one of the animal shelters in the area, and there she was!
Already grown up, and with a strong will, but oh so beautiful, sweet and funny.
The last couple of years she did not play as much as she used to, and the past year her days were filled with mostly lying a sleep on the couch or in the windowsill. She got cat's alzheimer and also her kidneys and thyroid were not working the way they should, but we got it under control by medication and a special diet.
Until that sunday. Probably she had had a tia early in the morning, she was'nt quite herself, she was restless and I was not able to comfort her, when I looked at her, it was as if she looked straight trough me. I then knew the time had come. It felt like the most difficult decision I made in my life, and I was really sad. She passed away in my arms, while I gently cuddled her.
While I was prepared for the day I would had to say goodbye to my buddy, I was not quite prepared for the emptiness that followed. I knew straight away that I wanted to offer another cat a happy home; so I started checking websites of animal shelters, and other sites where unfortunate cats were put up for adoption.
And.. instead of one cat stealing my heart, it was stolen by two!
Two 4 year old sisters were looking for new staff...
I am pleased to introduce you to Mollie and Bettie:
Ik denk dat iedereen die op een gegeven moment afscheid heeft moeten nemen van een huisdier, weet welke leegte achterblijft.
17 jaar geleden nam ik mijn kat Siepie in huis, ik had net mijn ouderlijk huis verlaten, waar we altijd huisdieren haden, en ik kon niet echt wennen aan het op mezelf wonen zonder huisdier. Niet lang nadat ik de sleutel van mijn eigen appartementje had opgehaald, ging ik naar een van de asiels in de buurt, en daar was ze! Al volwassen, eigenwijs, zo mooi, lief en grappig.
De laatste jaren werd het spelen wat minder, en het afgelopen jaar waren haar dagen gevuld met voornamelijk slapen op de bank of in de vensterbank. Ze had katten alzheimer en haar niertjes en schildklier werkten niet meer zoals ze zouden moeten, maar dat hadden we met medicatie en een speciaal dieet onder controle.
Tot die zondag. Waarschijnlijk heeft ze in de vroege ochtend een tia gekregen, ze was zichzelf niet, was onrustig en ik kon haar niet geruststellen, als ik haar aankeek leek ze dwars door mij heen te kijken. Ik wist toen dat de tijd was gekomen. Het voelde als een van de moeilijkste beslissingen die ik ooit heb moeten nemen. Ze overleed in mijn armen, terwijl ik haar zachtjes aaide.
Hoewel ik wist dat ooit de dag zou komen dat ik afscheid zou moeten nemen van mijn maatje, was ik niet voorbereid op de leegte die volgde. Ik wist gelijk al dat ik een andere kat een nieuw huisje wilde bieden; dus zocht ik op websites van asiels en andere sites waar katten ter adoptie werden aangeboden.
En.. in plaats dat mijn hart werd gestolen door één kat, werd het gestolen door twee!
Twee 4 jaar oude zusjes waren op zoek naar nieuw personeel...
Graag stel ik jullie voor aan Mollie en Bettie!
They still need to get used, but seem to be very happy in their new home.
Mollie is very fond of cuddling, even loves me tickling her belly! Bettie is a little bit more shy, but very very playful! Both are funny and sweet, I have not heared a hiss from them, nor have I not seen any of them lash out, they do purr al the time, and very loud!
Ze moeten nog erg wennen, maar lijken heel gelukkig in hun nieuwe huisje.
Mollie wordt graag geaaid, ik mag haar zelfs op haar buikje kriebelen! Bettie is een meetje meer verlegen, maar heel erg speels! Beiden zijn grappig en lief, ik heb nog geen geblaas gehoord, en geen van tweeen heeft nog een tik uitgedeeld, wel spinnen ze onafgebroken, en heel hard!
