Wednesday, November 25, 2015

a journey into brioche knitting

Boyfriend wants a handknitted scarf... a colourful one, a 'manlyóne, and above all, a unique one.
Searching for a suitable model, I stumbled on "Bundled in Brioche" by Stephen West.
The scarf looked pretty cool, and I would be able to learn a new technique again

So... we bought yarn and I started knitting.. and frogging, casting on again, only to frog it.. again.
It took me a week of casting on, knitting some rows and frogging it all until I got the hang of it..
I did not expect Brioche Knitting to be such a challenge!

Vriendlief wil een gebreide sjaal... een kleurrijke, een stoere, maar bovenal een uniek exemplaar..
Speurend op internet vond ik "Bundled in Brioche" van Stephen West.

Dus, na aankoop van het garen begon ik te breien.. en uit te halen, weer op te zetten om mijn werk vervolgens weer uit te halen. Een week lang was ik bezig met opzetten, een paar rijen te breien en de hele boel weer uit te halen voor ik de slag te pakken had.
Ik had niet verwacht dat Brioche breien zo moeilijk was!





It measures about 50cm at the moment, and the colorful pattern is starting to show. I really like how both sides look, although I did make some small mistakes...

Hij is nu ongeveer 50cm lang en het kleurrijke patroon is al goed te zien. Ik vind het heel grappig hoe beide zijden er uit zien, hoewel ik een paar kleine foutjes heb gemaakt..


Tuesday, November 24, 2015

Very unique lamp



Inspired by the gurkin-jar lamps that are pretty hot in holland, my dad made me this lamp in this very old jar where my grandmother used to keep her sugar in.



Geinspireerd door de "kesbeke"augurkenpot - lampen die momenteel hip zijn, heeft mijn vader voor mij deze lamp gemaakt in een hele oude glazen pot, waar mijn oma vroeger haar suiker in bewaarde.




Monday, November 23, 2015

Slowcooking - Granny style



I found this really old oil stove last week, and thought it would be so "kneuterig" to cook a dish with it.

So, on a grey and rainy sunday we lit up the burners and for hours I had "boeuf Bourginon" simmer on it.
Come dinnertime it was ready to eat, and it was so good!



Vorige week heb ik dit oude petroleum stel op de kop getikt, en het leek me het toppunt van "kneuterig"er ook echt mee te koken.

Dus, eeen grijze regenachtige zondag lang stond er een potje "boeuf Bourginon" te sudderen.
Eindelijk was het etenstijd en konden we van heerlijk stoofvlees genieten..


Sunday, November 22, 2015

Mossy - Tadah!!


... finally managed to finish the shawl I already wrote about in this post!

Again I fell for Noro Taiyo Sock yarn, which is a blend of wool, cotton and silk; which makes the shawl very comfy.


...Eindelijk heb ik de sjaal waarover ik hier over schreef af!

wederom viel ik voor Noro Taiyo Sock garen; een mix van wol, katoen en zijde, waardoor de sjaal heerlijk draagt.






Yarn: NORO Taiyo Sock Yarn, colorway: S39
(50% Cotton, 17% Wool, 17% Polyamide, 16% Silk)
Pattern: 'Frangiflutti' by Edith Filzhof
Needle: 2,5 mm

Garen: NORO Taiyo Sock Yarn; kleur: S39 
(50% katoen, 17% wol, 17% Polyamide, 16% Zijde)
Patroon: 'Frangiflutti' van Edith Filzhof
Naald: 2,5 mm



Sunday, September 13, 2015

Dam tot Damloop




Last week I received a very heavy envelope... in it was my bib for the "Dam tot Damloop", an epic, 10 English-mile (16.09 km) run from Amsterdam to Zaandam..

The past three months I spend training for it, tree times, sometimes 4 times a week. A couple of weeks ago I was afraid I had to give it up as I was plagued by a nasty infection for which I had to take antibiothics. That and tropical temperatures affected my training-regime in a way I honestly did not see myself run 16 kilometers ... but, the past couple of weeks I am making good progress, running 15 kilometers, not at the fastest tempo.. but I do not mind about that.. finishing will be my victory!



Vorige week viel er een zware envelop in de bus... in de envelop zat mijn startbewijs voor de "Dam tot Damloop", de epische 10 Engelse mijl (16,09 km) tussen Amsterdam en Zaandam...

De afgelopen drie maanden volgde ik een trainingsschemaatje, meestal drie keer, soms vier keer per week. Een paar weken geleden werd ik geplaagd door een infectie waartegen ik antibiothica moest slikken. Dat en de tropische temperaturen hadden dermate invloed op mijn schema dat ik eerlijk gezegd mezelf geen 16 km zag lopen, maar... de laatste paar weken boek ik vooruitgang; 15 km lopen, niet de snelste, maar dat maakt mij niet uit... finishen is mijn overwinning!


Monday, September 7, 2015

Summerproject

This summer I was occupied (amongst other things...) with a "Crochet-a-long".



Deze zomer heb ik me bezig gehouden met een "crochet-a-long" oftewel, mee-haak project.



Dutch yarn brand "Scheepjes" had composed a yarn kit this summer in three different colourways to make a throw / shawl in soft cotton/linen. The pattern for it would be released on internet, spread over 10 weeks. I chose the "heron" coloured kit...




Het garenmerk Scheepjes heeft deze zomer een garenpakket samengesteld in drie verschillende kleurstellingen voor het maken van een omslagdoek. Het patroon daarvoor werd gedurende 10 weken gepibliceerd op internet. Ik koos het "Heron"(reiger) pakket...











The first 8 weeks were filled with crocheting different circles. That is as far I could come for now; The last two patterns / instructions tell me how to join all the cirlces into a lovely throw.... to be continued...

De eerste 8 weken waren gevuld door het haken van verschillende rondjes, tot daar ben ik gekomen; In de laatste twee patroontjes/omschrijvingen wordt uitgelegd hoe de rondjes aanelkaar gehaakt dienen te worden om zo een omslagdoek te vormen... wordt vervolgd...





Wednesday, July 29, 2015

crochet shawl II

A year ago, I crocheted this shawl from yarn made by wolcafe in turqoise/lime.

The last time my mum and went to a crafts fair I purchased the same yarn from in brown-pink tones. It lay in my stash for quite some time until I grabbed it two months ago and here it is... shawl number two!

Vorig jaar haakte ik deze omslagdoek van garen van wolcafe in turqoise/lindegroen

De laatste keer dat ik met mijn moeder naar de brei-en haakdagen in Zwolle was, kocht ik hetzelfde garen maar dan in bruin / fuchsia. Het heeft een tijdje in mijn voorraad gelegen, tot ik het twee maanden geleden opdiepte, en hier is... omslagdoek nummer twee!








strawberry rhubarb jam

Recently I made the first jam of this year's produce. The rhubarb at my allotment did very well this year; I harvested about 2 kilograms in total!
With a part of it and some shop bought strawberries (sorry for cheating a bit there) I brew one of my favorite jams.

Onlngs heb ik de eerste jam van het jaar met opbrengst van mijn tuintje gemaakt. De rabarber deed het dit jaar heel goed; ik heb in totaal wel 2 kilo kunnen oogsten!
Met een deel daarvan en aardbeien van de groenteboer (sorry... moest daar even valsspelen) brouwde ik een van mijn favoriete jams.











Monday, May 4, 2015

Spring

Spring is in the air!







Rhubarb 'champagne'grew very fast and very big
Rabarber 'Champagne' is erg snel erg groot gegroeid

The first harvest of 2015
De eerste oogst van 2015

snapped of about 1/4 of stems, good for 600 grams!
Heb ongeveer een kwart van de stelen geoogst, goed voor 600 gram!



Friday, April 3, 2015

When you run... through a storm

... Keep your head up high!

The first time I participated a running event, was when I ran 5 km in the 'Zandvoort Circuitrun' in 2013, which turned out to be the coldest edition ever.
Last year, I ran 5 km again, and it was the warmest edition ever.
This year I had signed up for my first ever 12 km race, and guess what? 
Last sunday.. the most stormy and rainy edition ever... 



Mijn eerste hardloopevenement was het lopen van 5 km tijdens de 'Zandvoort Circuitrun'in 2013, welke de koudste editie ooit bleek.
Vorig jaar, liep ik wederom 5 km, en was het de tot dan toe warmste editie van het evenement.
Dit jaar had ik me ingeschreven voor mijn allereerste 12 km run, en raad eens?
Afgelopen zondag: de meest storm- en regenachtige editie ooit..



After the first 4 kilometers of running on a racetrack in pooring rain,  the real challenge was running on the beach with a stormy headwind constantly blowing at force 8Bft..

Na de eerste 4 kilometer op het circuit in de stromende regen, kwam de echte uitdaging op het strand, lopen tegen de wind, kracht 8..





FINISHED !! ( 1:21:23)


The weather was miserable; achievements were heroic... 

Het weer was vreselijk; de prestaties heldhaftig...



Saturday, March 21, 2015

First there were three


The story of Bettie and Mollie

My cats Bettie and Mollie once were feral Greek stray cats; I knew about that when I adopted them. Where exactly they had lived and under what circumstances, I did not know. I was curious about their background and, on a grey and dull Saturday morning, I conducted a Google search on their original names “Wheetabix” (now Mollie) and “Sugarpuff” (now Bettie), like I had done before without any result, But.. this time I somehow discovered a picture of my two sweethearts, together with another cat that looked just like them! I opened the link and there was the blog “Greekstrays” of Elaine Karmasyn. Originally from England this lady is now living in Ermioni, Greece and cares for numerous Stray cats in her area. I was pleasantly surprised to read that both my cats had been under her care, in Greece… and even more surprised to read that they had a sister; “Cornflake”, making the three of them “the cereal sisters”…
Smitten to have found her blog, I sifted to the bottom of it, her other website, and her Facebook page as well. I felt the urge to send this lady an email, and once I did, emails went back and forth, unfolding the story of Bettie and Mollie in words and pictures..

Het verhaal van Bettie en Mollie

Mijn poezen Bettie en Mollie leefden ooit als verwilderde Griekse zwerf katten; daar wist ik van toen ik ze adopteerde. Waar ze precies leefden en onder welke omstandigheden, wist ik niet. Ik was wel heel benieuwd naar hun achtergrond, en op een saaie grijze zaterdag ochtend zat ik weer eens op Google op hun originele namen “Wheetabix” (nu Mollie) en “Sugarpuff” (nu Bettie) te zoeken, en op de een of andere manier, vond ik deze keer een foto van mijn twee schatten met een andere kat die wel heel veel op hen leek! Ik opende de link en kwam terecht op het Blog “Greekstrays” van Elaine Karmasyn. Oorspronkelijk uit Engeland, woont zij nu in Ermioni, Griekenland en heeft zich het lot van de vele straatkatten in haar omgeving aangetrokken. Ik was verbaasd toen ik las dat mijn beide katten ooit door haar verzorgd werden in Griekenland… nog verbaasder was ik toen ik las dat ze  een zusje hadden; “Cornflake”, met z’n drietjes “the cereal sisters”…
In de ban geraakt van mijn ontdekking, ploos ik haar blog, haar website en facebook pagina uit.
Op dat moment wist ik gelijk dat ik haar wilde mailen en nadat ik dat had gedaan vlogen er emails heen en weer en ontrafelde het verhaal van Bettie en Mollie zich..

The Cereal Sisters

Bettie (Sugarpuff), Mollie (Wheetabix) & Cornflake


Mollie
About 3,5 years ago, Elaine stumbled on a wounded and sick female ginger tabby cat and her two sisters. These three feral strays were living in Ermioni near garbage bins. This sick and wounded cat was Mollie, the other two were Bettie and Cornflake. Wanting to care for them, to remove them from the awful site they were living at and to neuter the three (cats are being neutered and spayed to, in the end, reduce the number of stray cats) Elaine tried to capture them. Both Bettie and Cornflake were caught without too much trouble, but Mollie, who was is a terrible state and needed her care the most, did not allow them to catch her at first. When all three were finally caught, they were moved to “the Sanctuary”, an old house with an open field, where one of largest cat colonies are taken care of.



Mollie
 Ongeveer 3,5 jaar geleden vond Elaine een zieke en gewonde rood cyperse kat en haar twee zusjes. Deze drie verwilderde zwervertjes leefden in Ermioni, in de buurt van vuilcontainers. De zieke en gewonde kat was Mollie, de andere twee Bettie en Cornflake. Omdat ze ze wilde verzorgen, ze wilde weghalen van de verschrikkelijke plek waar ze leefden en om ze te laten steriliseren (katten worden gesteriliseerd en gecastreerd om, uiteindelijk, het aantal zwerfkatten terug te dringen) wilde Elaine ze vangen. Zowel Bettie als Cornflake lieten zich gemakkelijk vangen, maar Mollie, die er slecht aan toe was en haar zorg het meest nodig had, liet zich in eerste instantie niet vangen. Toen ze eindelijk alle drie waren gevangen, werden ze verhuisd naar “the Sanctuary”, een oud huis met een open veld, waar een van de grootste kattencolonies verzorgd wordt.

'The Sanctuary'

'The Sanctuary'







Every once in a while, a vet volunteers to come over to spay and neuter new arrivals. Same for the cereal girls. Cornflake and Bettie could be neutered without any complications, for Mollie however, it was a different story. Once sedated, Mollie stopped breathing. The vet had to stop the operation and fought to get her breathing again, which in the end she did. Apparently she was too sick to be operated. A couple of weeks later, she had gained enough strength to be successfully neutered.


Mollie
Eens in de zoveel tijd, komt er een dierenarts op vrijwillige basis over om de nieuwste ‘aanwinsten’ te steriliseren of castreren, zo kwamen ook de cereal girls aan de beurt. Cornflake en Bettie werden zonder complicaties gesteriliseerd, maar bij Mollie liep het anders. Eenmaal onder narcose, stopte Mollie met ademhalen. De dierenarts moest stoppen met de ingreep en heeft gevochten om haar weer aan het ademen te krijgen, wat uiteindelijk lukte. Blijkbaar was ze te ziek om geopereerd te worden. Een paar weken later was ze genoeg aangesterkt om wel gesteriliseerd te worden.



Bettie

Mollie & Cornflake
Mollie, Cornflake and Bettie

Bettie


Cornflake had developed herself as leader of the pack. Every morning when Elaine went to ’the Sanctuary’ to feed the colony; Cornflake came running up front. So she did that morning, about 2 years ago. When Elaine went to the colony to feed them, Cornflake came running towards her, but.. suddenly collapsed and died instantly. What she died of we will never know…
  
Cornflake
Cornflake had zich inmiddels ontwikkeld als leider van de groep. Iedere ochtend als Elaine naar ‘the Sanctuary’ kwam om de kolonie te voeren; kwam Cornflake als eerste aan rennen. Zo ook die ene ochtend, ongeveer 2 jaar geleden. Toen Elaine bij de kolonie aan kwam om ze te voeren, kwam Cornflake op haar afgerend, viel plotseling om en overleed ter plekke. Waar ze aan overleden is zullen we nooit weten..

Cornflake
 
Elaine and Cornflake

Bettie

A couple of months later, Bettie and Mollie (then still called Wheetabix and Sugarpuff) were put up for adoption in Holland by Dutch foundation “Mirtos Animal Project”. They were transported to Holland by air and stayed a couple of weeks at the home of a volunteer of the foundation to see what characters they have and if they would have specific needs for their future home. After that period, they were adopted. Unfortunately this adoption did not quite work out for them; they were living in a home together with two dogs, which did not go well. After a few months they were put up for adoption again…


Mollie

Een paar maanden later, werden Bettie en Mollie (toen heetten ze nog altijd Wheetabix en Sugarpuff) in Nederland ter adoptie aangeboden door de Nederlandse stichting “Mirtos Animal Project”. Ze werden naar Nederland gevlogen en verbleven een paar weken bij een vrijwilliger van de stichting thuis, om te zien wat hun karakters zijn, en of hun toekomstige huis aan bepaalde behoeftes zou moeten voldoen. Na die periode werden ze geadopteerd. Helaas ging dat niet goed; ze woonden in een huis met twee honden en dat ging niet goed samen. Na een paar maanden werden ze opnieuw ter adoptie aangeboden.

At that moment, not long after I had had to say goodbye to my buddy Siepie, I wanted to offer a happy home to an unfortunate cat, or two..
I cannot exactly remember how, but I ended up on the website of “Mirtos Animal Project” and instantly fell in love with these two ginger girls. From what I read in their description, I thought me and them would be a perfect match. Afraid that they would have been re-adopted already (who would not want to have them?) I contacted the foundation. To my surprise they were still looking for a forever home, and the mediator of the foundation found me to be a suitable adopter. I was over the moon! So… after contracts were signed and financials were settled, I picked up the two ladies, and welcomed them in my house on may 11th 2014.

Mollie and Bettie

Op dat moment, niet lang na ik afscheid had genomen van mijn maatje Siepie, wilde ik graag weer een goed huisje bieden aan een kat (of twee..)
Ik weet niet meer precies hoe, maar op een gegeven moment kwam ik op de website van “Mirtos Animal Project” en werd direct verliefd op de twee roodharige meisjes. Van wat ik uit hun omschrijving op maakte, zouden ze perfect bij mij passen. Bang dat ze al geadopteerd zouden zijn (want wie wil ze nou niet?) nam ik contact op met de stichting. Tot mijn verbazing waren ze nog op zoek naar een nieuw thuis en vond de bemiddelaarster mij geschikt als adoptant. Ik was door het dolle! Dus.. na het tekenen van de contracten en het voldoen van de financiën, heb ik de twee dames opgehaald en verwelkomd in mijn huis op 11 mei 2014.

Mollie and Bettie, finally at home

It took a while for them to get used to me and their new surroundings. Slowly they grew more confident at my home. They are such sweet and gentle creatures. Not once have they hissed at me, lashed out nor bitten me. It amazes me how much trust they are still able to put in a human being after all they have been through. Even when I took them to the vet, they behaved unbelievably well. It is very hard to imagine them being the feral strays they were. With the stories I now received from Elaine, accompanied by all these pictures and even video’s, I am able to form a picture of the former life they lived. Seeing some of the pictures, reading about Mollie almost dying and the sudden death of their sister Cornflake, made me very sad. But it also makes me happy to be able to at least offer two unfortunate cats a safe and happy home.

Bettie and Mollie

Het duurde even voor ze gewend aan mij en hun nieuwe omgeving waren. Langzaam aan voelden ze zich meer op hun gemak in mijn huis. Het zijn heel lieve en zachtaardige wezentjes. Nog nooit hebben ze naar mij geblazen, uitgehaald of gebeten. Het verbaasd mij te zien hoeveel vertrouwen ze nog in de mens hebben, na alles wat ze hebben meegemaakt. Zelfs toen ik met ze bij de dierenarts was, gedroegen ze zich voorbeeldig. Het is heel moeilijk voor te stellen dat dit ooit de wilde zwerfkatten waren die het zijn geweest. Met de verhalen, de foto’s en video’s die Elaine mij heeft gestuurd, heb ik een beetje een beeld kunnen vormen van hun vorige leven. Het zien van sommige van de foto’s en het lezen over het bijna-overlijden van Mollie en de plotselinge dood van zusje Cornflake, deed mij wel verdriet. Maar het maakt mij wel gelukkig om in ieder geval twee minder bedeelde katjes een goed huis te kunnen bieden.


Casper

Besides the stories Elaine wrote me about my two darlings, she surprised me by introducing me to two relatives of Mollie and Bettie, found at the same garbage bins. The first one is Casper, a handsome little boy. A home was found for him in the UK, but unfortunately Casper was not up for living a domesticated life. He was released back in the wild, where he is fed by Elaine every day. And then there is Amber, a beautiful girl looking just like my Bettie. Amber is adopted and lives a happy live in the UK. If they are not brother and sisters, at least the four of them must be cousins… they look so alike!


Amber


 Naast de verhalen die Elaine over mijn twee schatjes schreef, verraste ze mij door mij aan twee familieleden van Mollie en Bettie voor te stellen, gevonden bij dezelfde vuilcontainers. De eerste is Casper, een knappe jongen. Voor hem was een huisje gevonden in Groot Brittannië, maar helaas was het huiselijk leven niks voor Casper. Elaine heeft hem los gelaten in het wild, waar ze hem nog iedere dag voert. En dan is daar Amber, een mooi meisje dat heel erg op mijn Bettie lijkt. Amber is geadopteerd een leeft een gelukkig leventje in Groot Brittannië. Als het geen broer en zusjes zijn, dan moeten het wel neef en nichtjes zijn…ze lijken zo op elkaar!

Casper and friends

I have a lot of respect for the work Elaine is doing in Ermioni, I admire the perseverance and patience she has. In Greece (and many other countries) there are loads of stray cats. Pets are allowed to roam at will, and neutering and spaying is often considered unnatural. Unwanted kittens are abandoned or thrown into the trash. The ones that survive start roaming the streets. Generally considered to be vermin, cats are brutalized and often poisoned. Her work is often misunderstood and not appreciated by the locals. It might seem a drop in the ocean, but people like her, whether in Greece, here in Holland or wherever in the world do give animals a voice.
As for Bettie and Mollie, I feel I can say; “they lived happily ever after”



Ik heb respect voor het werk dat Elaine doet in Ermioni, Ik bewonder haar volharding en geduld. In Griekenland (en veel andere landen) zijn veel zwerfkatten. Huisdieren worden aan hun lot overgelaten en sterilisatie en castratie is niet de norm, wordt vaak zelfs als onnatuurlijk gezien. Ongewilde kittens worden achtergelaten of bij het vuilnis gedumpt. De kittens die het overleven, leiden een zwervend bestaan. Over het algemeen gezien als een plaag, worden ze mishandeld en vaak vergiftigd. Haar werk wordt vaak niet begrepen en niet gewaardeerd door de lokale bevolking. Het mag een druppel op een gloeiende plaat lijken, maar mensen zoals zij, of dat nou in Griekenland, hier in Nederland of waar ook ter wereld is, zij geven dieren een stem.
Wat Bettie en Mollie betreft, durf ik te stellen:  “ze leefden nog lang en gelukkig”



“He who is cruel to animals becomes hard also in his dealings with men. We can judge the heart of a man by his treatment of animals.”
- Immanuel Kant -